مواد افزودنی ضدیخ و بررسی میزان طول عمر ضدیخ ها (قسمت آخر)

مواد افزودنی ضد یخ چه ویژگی هایی دارند؟

مواد افزودنی غیر آلی در ضد یخ های سبز به کار می رود که فسفات ها، بورات ها، سیلیکات ها و … را در بر خواهد گرفت.

مقاومت این افزودنی ها در مقابل خوردگی کم بوده و به صورت خنثی جهت بکارگیری در رادیاتورهای آلومینیومی استفاده می شوند.

سازندگان تصمیم به استفاده از افزودنی های آلی در مبردهای قرمز گرفتند. که می تواند کمک شایانی به پیشگیری از ایجاد خوردگی نماید.

همچنین مسدود کردن کوره از طریق زنگ زدگی و جلوگیری از پخش شدن آن، سبب می شود که عمر مفید سیستم خنک کننده افزایش یابد.

در صورت توجه به مواد افزودنی، یادتان باشد که ماده سازنده دستگاه رادیاتور نیز در این رابطه دارای اهمیت زیادی است.

برای مثال، مبردهای سبز رنگ برای موتورهای آلومینیومی و موتورهایی که از این آلیاژ فلزی ساخته شده اند، بیشتر کاربرد دارد. برای چنین عناصری مواد افزودنی موجود در مایع ضرری نخواهد داشت. در واحدهای مسی و برنجی به کار بردن مبردهای قرمز اهمیت دارد.

در صورت صرف نظر از ترکیب مواد افزودنی، امکان ایجاد خوردگی و رسوب در دستگاه رادیاتور با بکارگیری ضد یخ وجود خواهد داشت.

بررسی میزان طول عمر ضد یخ

در صورتی که قصد استفاده از مبرد قرمز را دارید، بهتر است بدانید که 250-50 هزار کیلومتر را می توان میزان عمر متوسط آن دانست.

در حالی که با گذشت 2 سال از به کار بردن ضد یخ های سبز، احتمال از بین رفتن ویژگی ها و کارایی آن وجود دارد. با سپری شدن این زمان، آلوده شدن مایع خطوط سیستم خنک کننده و ایجاد لجن در آن رخ می دهد.

این مسئله می تواند عدم خنک سازی مؤثر واحد برق و همچنین گرم شدن بیش از اندازه آن را در آینده به همراه داشته باشد.

آشنایی بیشتر با مواد افزودنی و پایه ضد یخ ها

پایه واحد مایعات

خیلی از دارندگان خودرو ممکن است این نگرانی را از بابت تفاوت های ضد یخ سبز، آبی و قرمز داشته باشند. در ابتدا بهتر است در رابطه با پایه واحد مایعات حرف بزنیم.

هر ضد یخی از پروپیلن گلیکول یا اتیلن گلیکول و آب مقطر تشکیل شده است. هشتاد درصد از حجم کل مایع شامل این اجزا خواهد شد.

پروپیلن و اتیلن گلیکول را می توان از الکل های با قوام چسبناک تلقی کرد که به کمک آنها رسیدن به خواص حرارتی مطلوب ضد یخ امکان پذیر است.

همچنین آب مقطر، نقطه انجماد پایین را کاهش خواهد داد. مواد افزودنی نیز بیست درصد باقیمانده را تشکیل می دهند که می توان آنها را جوهر تفاوت میان مایعات دانست که از طریق آن سایه خاص برای هر نوع ضد یخ بدست می آید.

در واقع، مواد افزودنی به عنوان بخش خیلی مهم و جدایی ناپذیر سیال به شمار می رود.

مواد افزودنی ضدیخ

در ابتدا، افزودنی ها به مهار کردن تأثیر تهاجمی ضد یخ روی سطوح فلزی و پلاستیکی خواهند پرداخت.

افرادی که با شیمی آشنایی دارند که در حالت خالص، ترکیبی از آب و الکل های ذکر شده در بالا، علاوه بر اینکه سبب خوردگی شیلنگ های پلاستیکی می گردد، بلکه لوله های فلزی موجود در بلوک های موتور را نیز دچار خوردگی خواهد کرد.

رنگ آمیزی ضدیخ ها

برای اینکه مصرف کنندگان قادر به تشخیص افزودنی های مختلف از یکدیگر، بدون دانستن ترکیب آنها باشند، رنگ آمیزی آنها را آغاز کردند. از این رو، امروزه شاهد ظهور رنگ های مختلفی از این ضد یخ ها در قفسه فروشگاه های خودرو هستیم.

شاید فکر کنید که مایعی که از آب مقطر و اتیلن گلیکول تشکیل شده به افزودنی برای عدم جوشیدن و یخ زدن احتیاجی ندارد. ولی این ترکیب به شکل خیلی تهاجمی عمل می کند. به گونه ای که با گذشت چندین ماه، خوردگی رادیاتور، لاستیک و بلوک را سبب خواهد شد.

ورود مواد افزودنی به ترکیب به منظور پیشگیری از پیامدهای ناخوشایند صورت می گیرد. خواص همه افزودنی ها یکسان نبوده و تولید کنندگان آنها به صورت پیوسته در پی ساخت کارآمدترین و موثرترین آنها هستند. ضد یخ ها بسته به مواد افزودنی به کار رفته در آنها یعنی کربوکسیل و سیلیکات دارای انواع مختلفی هستند.

ضد یخ کربوکسیل

تفاوت هایی را می توان از لحاظ خواص و ترکیب شیمیایی برای ضد یخ کربوکسیل قائل شد. این مایع قادر به ایجاد یک لایه محافظ نبوده ولی با نشانه های خوردگی در نقاطی مبارزه کرده، به گونه ای که به تشکیل یک لایه بسیار نازک می پردازد.

دارای دوام و ماندگاری بالایی بوده و در صورت استفاده از آن، سیستم به شستشو نیازی نخواهد داشت و سبب جایگزینی مایع خنک کننده خواهد شد. و به طور کلی تولید آن در رنگ قرمز صورت می گیرد. نه تنها در آن از ترکیب افزودنی ضد خوراکی استفاده می گردد، بلکه از افزودنی های ضد کف و غیره نیز بهره گرفته می شود.

تفاوت مایع خنک کننده و ضدیخ

هر مایع خنک کننده از یک اسم تجاری مثلا Glysantin  و  GlycoShell برخوردار است. ضد یخ تنها یک نام محسوب شده و هیچگونه تفاوتی را نمی توان میان مایع خنک کننده و ضد یخ در نظر گرفت. بلکه این مواد افزودنی هستند که تعیین کننده دامنه، کیفیت و عمر سرویس آن می باشد.

استفاده از افزودنی های معدنی در ضد یخ سنتی انجام می شود. خواص مواد با گذشت 2 سال کارکرد، از بین نخواهد رفت.

علاوه بر آن، آنها نمی توانند دمای بیش از 108 درجه را تحمل کنند.

از این رو، سازندگان خودرو در خودروهای جدید آن را به کار نمی برند.

سیلیکات هایی که در ضد یخ وجود دارند، قادر به پوشش دهی بخش های داخلی سیستم خنک کننده با یک لایه محافظ بوده که می تواند راندمان عملکرد آن را کاهش دهد.

نتیجه گیری در مورد ضدیخ ها

با توجه به موارد ذکر شده در بالا می توانیم بگوییم، عملکرد ضد یخ به رنگ آن بستگی نداشته و این ترکیب آن و همچنین بسته بندی مواد افزودنی مورد استفاده برای آن است که اهمیت دارد.

بنابراین، تنها باید اقدام به استفاده از ضد یخی که برای خودروی شما توصیه می گردد، نموده و فقط در موارد اضطراری و نه به شکل دائمی، به مخلوط کردن و هر نوع آزمایشی در این رابطه بپردازید.

علاوه بر آن، بایستی به رعایت اصول تعویض مایع خنک کننده پرداخت و به نکات ایمنی توجه کرد، چرا که هر ضد یخی که بر پایه اتیلن گلیکول باشد به عنوان یک محصول خیلی سمی تلقی می گردد.

و سعی کنید حتماً آن را از دسترس کودکان دور نگه دارید و با دقت زیادی آن را به کار گیرید.

در حال حاضر، بازار شیمی خودرو به ارائه طیف وسیعی از مواد مصرفی مخصوصاً مایع خنک کننده می پردازد. کیفیت ضد یخ و گردش آن بستگی به عملکرد سیستم خنک کننده و کلیه عناصر آن دارد.