بهتر است از چه ضد یخی استفاده شود و پایه مشترک ضد یخ ها چیست؟

بهتر است از چه ضد یخی و در چه مواردی استفاده شود؟

در اکثر موارد می توان می توان جایگزین کردن ضد یخ را یک رویداد فصلی به شمار آورد. همچنین در برخی مواقع اقدام به جایگزینی ضد یخ در زمان تعمیر سیستم خنک کننده مثلاً تعویض رادیاتور می شود. حال می خواهیم به این پرسش که بهتر است از کدام ضد یخ و در چه مواردی استفاده شود، پاسخ دهیم.

در این رابطه که کدام ضد یخ بهتر است باید بگوییم که تقسیم بندی اکثر مایعات در کلاس های خاصی مانند G11، G12 و G13 صورت می گیرد.

ضد یخ های کلاس G11 از نوع ارزان تری تشکیل شده اند که مواد افزودنی آن حداقل مقدار می باشد. در حقیقت ضد یخ توسل داخلی و موارد مشابه آن جزء این دسته محسوب می شوند.

ضد یخ های کلاس G12 بر پایه افزودنی های کربوکسیلات که قیمت گران تری دارند، هستند. این ضد یخ ها دارای بهترین خواص اتلاف گرما بوده و از ویژگی حفاظت در مقابل خوردگی بهتری برخوردارند.

پایه ضد یخ های کلاس G13، پلی پروپیلن گلیکول بوده که همین امر سبب سازگاری این ضد یخ با محیط زیست خواهد شد. این نوع مایعات سمی نبوده و شامل کلیه مزیت های سایر ضد یخ ها خواهند بود. در حقیقت، توصیه بیشتر سازندگان خودرو استفاده از این دسته از ضد یخ ها می باشد.

بنابراین، در این مورد باید توجه ویژه ای نه به رنگ محصول، بلکه به کلاس آن داشت.  در حقیقت بایستی تنها بر اساس مشخصات فنی خودروی خود و مشخصات پذیرش آن، هنگام تعویض ضد یخ عمل کنید. البته مشخصات پذیرش هر خودرو  مختص خود آن بوده که روی قوطی ضد یخ نیز وجود دارد. برای مثال برای خودروی BMW مشخصات پذیرش 600.69.0 است. بنابراین، شما بایستی اقدام به انتخاب نوعی که قادر به استفاده از آن در کل دوره کار باشید، نمایید.

شایان ذکر است که در بازار دو نوع ضد یخ یعنی مایع آماده مصرف و کنسانتره در دسترس می باشد. در کنسانتره رقیق سازی آب مقطر به نسبت معینی که در بیشتر موارد یک به یک است، انجام می شود. همچنین، در رابطه با استفاده از ضد یخ هیچ تفاوتی نمی کند که از نوع غلیظ باشد یا رقیق. در حقیقت، در قوطی ضد یخ های آماده، جوهر همان کنسانتره یافت می شود. ولی سازنده از قبل به رقیق سازی آن پرداخته است. از این رو، در اینجا فقط مسئله راحتی کار مطرح بوده، نه نحوه کارکرد خنک کننده.

کدام ضد یخ را می توان بهتر از نوع قرمز یا سبز آن دانست؟ و چه مقدار عمر مفید دارند و آیا امکان مخلوط کردن این مایعات وجود دارد یا خیر، پاسخ به این سوالات را در مقالات بعدی خواهیم داد.

پایه مشترک کلیه ضد یخ ها چیست؟

برای اینکه بفهمید کدام یک از ضد یخ ها بهتر هستند باید با انتخاب مبرد، اقدام به پر کردن آن نمایید و نیاز به ترکیب محصول در این رابطه می باشد. بعد از این موارد، کیفیت سیستم خنک کننده بستگی به پایه مایع مورد نظر دارد. تفاوت در ترکیب ضد یخ ها را می توان با توجه به شرکت سازنده آن مشاهده نمود، ولی کنسانتره گلیکول آب در پایه هر ضد یخ یافت می شود که موارد زیر را تعیین خواهد کرد:

آیا می توان اقدام به مخلوط کردن ضد یخ با رنگ های مختلف نمود؟

1-ظرفیت گرمایی ویژه مایع که قادر به تعیین عملکرد عادی واحد بدون گرم شدن بیش از اندازه آن می باشد.

2-مقاوم بودن در مقابل یخ زدگی در زمان کار در وضعیت دمای منفی پایین

3-مقاومت عناصر شیمیایی ماده در مقابل تاثیر منفی که بر روی اجزای لاستیکی سیستم خنک کننده می گذارد.

4-توانایی جمع آوری مبرد بر روی دیواره های مخزن انبساط و ویسکوزیته.

همچنین محصول از آب مقطر نیز در کنار کنسانتره گلیکول آب برخوردار است. در حقیقت پایه دارای آستانه دمای کافی جهت انجماد بوده که چیزی حدود 13- درجه سانتی گراد می باشد. در صورت رقیق شدن کنسانتره با تقطیر، مبرد در دمای 30- تا 40- درجه سانتیگراد متبلور خواهد شد. همچنین، سازندگان ضد یخ در مایعات از مواد افزودنی بهره گرفته که دارای عملکردهای مختلفی می باشند و در ادامه به آنها اشاره خواهیم نمود.

• عملکرد ضد کف که در سیستم خنک کننده به منظور پیشگیری از تولید کف به کار می رود.
• ضد خوردگی که جهت پیشگیری از آثار منفی خوردگی بر روی اجزای فلزی رادیاتور و سایر عناصر دستگاه طراحی شده است.
• تثبیت کننده مواد که به منظور مطمئن شدن از عملکرد پایدار مواد در وضعیت مختلف کارکرد یک خودرو استفاده می شود.

نرمال سازی پارامترهایی همچون رنگ مایع، میزان چگالی آن، میزان اثرگذاری زنگ زدگی بر اجزای سیستم خنک کننده، دمای کریستالیزاسیون که یخ زدن ضد یخ در آن رخ می دهد و همچنین کف کردن آن، جهت ساخت مبرد بر پایه اتیلن گلیکول صورت می گیرد. تعیین پارامترهای دیگری از قبیل اجازه مخلوط کردن مایعات و میزان مواد افزودنی مصرفی به وسیله کارخانه سازنده صورت می گیرد. در کل همین مسئله در رابطه با عمر سرویس نیز صادق است.

معرفی انواع کلاس های ضد یخ

طبقه بندی محصولات بر اساس استانداردها، به صورت G11، G12، G12+، G12++ و G13 انجام می شود. و بسته به ترکیبات مایع قابل تقسیم بندی به انواع زیر می باشد:

• کربوکسیلات: از لحاظ کارایی و عمر مفید، این مبردها از نوع بهترین محسوب می شوند. و به منظور بکارگیری در موتور خیلی از خودروهای مدرن مورد تایید قرار گرفته اند. صدور مجوز رسمی توسط شرکت داخلی AvtoVAZ در سال 2005 جهت به کار بردن مایعات بر پایه کربوکسیلات انجام گردید. این ضد یخ می تواند مورد استفاده کلیه خودروهای جدید قرار گیرد. از ویژگی های مهم این محصولات می توان به نبود مواد افزودنی معدنی در ترکیبات آنها اشاره نمود. علاوه بر آن، به ریختن این مایع در کلیه خطوط مونتاژی که تولید خودروهای داخلی و خارجی در آن صورت می گیرد، پرداخته می شود. معمولاً این سیالات قادر به برآورده کردن استانداردهای G12 و G12+ هستند.
• سنتی: تولید چندین ضد یخ با کمک فناوری های معدنی انجام می شود. سازندگان، توقف ساخت مبردهای سنتی را در پیش گرفته اند. ساخت این مایعات اساساً از طریق بوته ها صورت گرفته که قادر به رنگ آمیزی محصولات خود به هر رنگی خواهند بود.
• ترکیبی: عملکرد این ضد یخ ها با توجه وظایفی که دارند، خیلی عالی می باشد. بر روی این ضد یخ ها، کلاس G11 درج شده است. آزمایشات مختلفی پیش از عرضه این مبردها به بازار انجام می شود. و از آنها جهت استفاده در سوخت گیری اولیه اتومبیل های کرایسلر، مرسدس و بی ام و که مونتاژ آنها روی نوار نقاله انجام می شود، صورت می گیرد.
• لوبریدها: بعد از سال 2008 بود که سیالات لوبرید در بازار ما پدیدار شد. این سیالات با G12++ و G13 در نظر گرفته شده اند. این ترکیبات متفاوت از مواد کربوکسیلات معمولی، بر پایه ترکیبات معدنی- سیلیکات ها و مواد افزودنی می باشند.